Η ΧΥΤΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΒΡΑΖΕΙ. ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ;

ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ, Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΚΑΙ  Ο  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

«Τὸ βατραχάκι» εἶναι ἕνα θαυμάσιο κείμενο τοῦ  συγγραφέα καὶ φιλοσόφου Olivier Clerc περιγράφει κατὰ τραγικὸ τρόπο τὴν σύγχρονη κατάσταση ποὺ βιώνουμε ὡς Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Διαβάζοντάς το, κάναμε κάποιες σκέψεις, καταγράψαμε κάποιες ἀναλογίες καὶ προχωρήσαμε σὲ κάποιους συνειρμούς. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες πιστεύουμε πὼς θὰ βροῦν καλύτερες ἀναλογίες καὶ συνειρμούς.... Ἐμεῖς παραθέτουμε τοὺς δικούς μας.

Παρουσιάζουμε πρῶτα «μὲ λίγα λόγια» Τὸ βατραχάκι τοῦ Olivier Clerc:

«Ἕνα βατραχάκι κολυμποῦσε ἀμέριμνο σὲ μία χύτρα μὲ δροσερὸ νερό. Οἱ παρατηρητὲς ἀνάψαν μία χαμηλὴ φωτιὰ κάτω ἀπὸ τὴ χύτρα. Ἡ θερμοκρασία τοῦ νεροῦ ἀνέβαινε ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ 25..26..27....35 βαθμοί. Τὸ βατραχάκι ἔνοιωθε μία μικρὴ διαφορά, ἀλλὰ αἰσθανόταν ἀκόμα σχετικὰ ἄνετα. 40-45, μία μικρὴ δυσφορία, ἀλλὰ τίποτε τὸ ἀνησυχητικὸ δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὸ μυαλό του, μόνο που αἰσθανόταν λίγο κουρασμένο. 50 βαθμοὶ καὶ ἡ ἐνόχληση ἦταν πιὰ μεγάλη, ἀλλὰ καὶ ἡ κούραση ἐπίσης· γι’ αὐτὸ καὶ ὑπομένει καὶ δεν ἀντιδρᾶ. Σὲ λίγο ἡ θερμοκρασία κάνει τὸ βατραχάκι νὰ χάσει τις αἰσθήσεις του καὶ σύντομα βράζει μέσα στὴ χύτρα.

»Ἂν τὸ ἔριχναν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ κατ’ εὐθεῖαν στοὺς 40-50 βαθμούς, ὅπως εἶχαν κάνει οἱ παρατηρητὲς νωρίτερα σὲ ἄλλο βατραχάκι, αὐτὸ μ’ ἕνα γερὸ σάλτο θὰ πηδοῦσε ἔξω ἀπὸ τὴ χύτρα.

»Τὸ πείραμα ἀποδεικνύει ὅτι, ὅταν μία ἀλλαγὴ γίνεται μὲ τρόπο ἐπαρκῶς ἀργό, διαφεύγει τῆς συνειδήσεως καὶ στὴν πλειονότητα τῶν περιπτώσεων δὲν προκαλεῖ καμιὰ ἀντιδράση, καμιὰ ἀντίσταση.

»Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στην κοινωνία μας μὲ ὅσα ἀργὰ καὶ σταδιακὰ συμβαίνουν σὲ βάρος μας. Γίνονται ἀργὰ ἀργὰ για να τὰ συνηθίζουμε. Αὐτὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν σήμερα, ἂν γινόταν ὅλα μαζὶ πρὶν 20-30-40 χρόνια θὰ μας ἔκαναν νὰ φρίξουμε, νὰ βγοῦμε στοὺς δρόμους, να ἐπαναστατήσουμε. Τώρα ὅμως;

»Τὰ ἄσχημα προγνωστικὰ γιὰ τὸ μέλλον μας, ἀντὶ να προκαλοῦν ἀντιδράσεις καὶ ἐξεγέρσεις, προετοιμάζουν ψυχολογικὰ τὸν κόσμο ὥστε να ἀποδέχεται τὶς δραματικὲς καὶ ἐξαθλιωτικὲς συνθῆκες ζωῆς ποὺ μᾶς ἐπιβάλουν.

»Μήπως είναι η ώρα ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΥΤΡΑ;»⁽¹⁾

Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε στὰ κοινωνικά, πολιτικὰ καὶ ἐθνικὰ πράγματα τῆς χώρας. Ἄλλοι, πλερέστερα ἐνημερωμένοι, ἔχουν μιλήσει καὶ μιλοῦν.

Θὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση. Ἂν θελήσουμε νὰ παρουσιάσουμε τοὺς συνειρμοὺς καὶ τὶς ἀναλογίες μὲ τὸ βατραχάκι, θὰ λέγαμε πὼς βρισκόμαστε στὴ θέση ποὺ ἦταν τὸ βατραχάκι, ὅταν μέσα στὴν χύτρα ἐπικρατοῦσαν «50 βαθμοὶ καὶ ἡ ἐνόχληση ἦταν πιὰ μεγάλη, ἀλλὰ καὶ ἡ κούραση ἐπίσης· γι’ αὐτὸ καὶ ὑπομένει καὶ δεν ἀντιδρᾶ».

Χρόνια τώρα, κάποιοι ἐπισημαίνουν, πὼς δὲν φώναζε ἄσκοπα ἢ φανατικὰ ὁ ἀπ. Παῦλος, ὅταν δίδασκε συμβουλεύοντας: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέρα νουθεσία παραιτοῦ». Οἱ σύγχρονοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες, ποὺ μὲ κοσμικὸ τρόπο ἐκλογῆς ἔχουν καταλάβει ἐπισκοπικοὺς καὶ πατριαρχικοὺς θρόνους, (προωθούμενοι ἀπὸ νεοταξικὰ κέντρα ἐξουσίας), διδάσκουν ἢ εὐνοοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τοῦτο σημαίνει πὼς ὁδηγοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος θὰ παραδώσει τὰ πάντα στὰ χέρια τοῦ ὅποιου Ἀντίχριστου.

Τὸ δράμα, ὅμως, ἔγκειται στὸ ὅτι, οἱ ὑπόλοιποι ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, ἱερωμένοι καὶ θεολόγοι, ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν, αὐτὸ ποὺ κατανόησε ὁ Olivier Clerc.

Πὼς δηλαδή, τὰ οἰκουμενιστικὰ κέντρα, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, «ἄναψαν μία χαμηλὴ φωτιὰ κάτω ἀπὸ τὴ χύτρα». Καὶ ἐνῶ «ἡ θερμοκρασία τοῦ νεροῦ ἀνέβαινε ἀργὰ ἀλλὰ σταθερά», μέσα ἀπὸ διαθρησκειακοὺς διαλόγους, «ἐκκλησιαστικὰ» συνέδρια, ἡμερίδες καὶ συμπόσια μὲ τοὺς αἱρετικούς, οἰκολογικοὺς διάπλους καὶ λοιπὲς ἐνέργειες ἀπαγορευμένες ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, αὐτοὶ ἔλεγαν καὶ συνεχίζουν νὰ λένε, πὼς ὅταν φτάσουμε στὸ «κοινὸ ποτήριο» καὶ τὰ πράγματα θὰ ἔχουν φτάσει στὸ ἀπροχώρητο,  –ὅταν δηλαδή, ἀρχίσουν νὰ μᾶς βράζουν– τότε θὰ ἀντιδράσουμε σὰν ἕνας ἄνθρωπος οἱ Ὀρθόδοξοι!

Τὸ πείραμα ὅμως, μὲ τὸ βατραχάκι, προϊδεάζει γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα.

Δυστυχῶς, ἔχει σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀλλοιωθεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος, ἔχει ἐκκοσμικευθεῖ ἀκόμα περισσότερο ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση, ἔχουν ἀλλάξει πολλὰ βασικὰ στοιχεῖα καὶ παράμετροι τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Παραδόσεως. Βρισκόμαστε στὴ φάση ἐκείνη, λίγο πρὶν χάσουμε τὶς αἰσθήσεις μας! Καὶ συνεχίζουμε νὰ κολυμπᾶμε ἐνοχλημένοι, μὰ ἄβουλοι μέσα στὴν χύτρα.

Συλλογίζονται τὴν τεράστια εὐθύνη ποὺ ἔχουν οἱ ποιμένες; Συλλογίζεται τὴν τεράστια προσωπικὴ εὐθύνη ποὺ φέρει κάθε πιστός;

Ἀλήθεια, μποροῦν ἀκόμα πολλοὶ ποιμένες (χωρὶς ἴχνος αὐτοσυνειδησίας, μὲ μειωμένη ὑπευθυνότητα, χωρὶς ταπείνωση ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Πατέρων –ποὺ διδάσκουν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς) νὰ ἰσχυρίζονται, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ καὶ χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα, πὼς ὑπάρχει ἀκόμα χρόνος ἀντίδρασης; Καὶ ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ χρονικὸ σημεῖο; Ὅταν θὰ χάσουν οἱ περισσότεροι τὶς «αἰσθήσεις» τους;

Ἀλήθεια! Δὲν τρομάζουν μὲ τὴν φοβερὴ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, μὲ τὶς ἀμέτρητες συμπροσευχὲς (ἀκόμα καὶ μὲ συμμετοχὴ εἰδωλολατρῶν) ποὺ σὲ καθημερινὴ βάση πλέον βλέπουμε νὰ πραγματοποιοῦνται;

Παίρνουν ἐπάνω τους τὸ αἰώνιο βάρος νὰ συμβουλεύουν, πὼς ὑπάρχει ἀκόμα καιρός;

Θὰ συνεχίσουν ἀμετανόητα νὰ ἰσχυρίζονται πὼς δὲν εἶναι ἀκόμα ἡ ὥρα «ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΥΤΡΑ» τῆς παναιρέσεως;

Θεσσαλονίκη, 16 Ἰανουαρίου 2012

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

                                                                

(1) http://yannisayannis.blogspot.com/2008/12/blog-post_11.html  (Πρώτη δημοσίευση, 1/12/08).