Αγαπητέ μου π. Ανδρέα (και κάθε Ορθόδοξε Ιερέα)
Δεν γνωριζόμαστε. Ακούω τις ομιλίες σου στο διαδύκτιο
από την μακρυνή Αυστραλία και θαυμάζω το χάρισμα που σου ενέσπειρε ο Τριαδικός
μας Θεός. Με τη ιερά τέχνη της φιλολογίας και την αγία επιστήμη της Ποιμαντικής
και όχι Ακαδημαϊκής Θεολογίας, πλέκεις τα θεία νοήματα και κεντάς τα λόγια να
αγγίζεις τις αιώνιες ψυχές που σ΄ ακούνε και όφελος να βρούνε. Αλλά, πατέρα μου
Ανδρέα. Αλλά...
Κρίνεσαι. Εξετάζεσαι. Δεν σ΄ ακόυω να μιλάς εναντίον
της φρικτής παναιρέσεως του Οικουμενιμού που μολύνει και δηλητηριάζει μύριες
ανύποποτες ψυχές που σε ακολουθούν, που σε ακούν και εμπιστεύονται το αγαθό σου
λόγο. Δεν σ' ακούω να πολεμάς την αίρεση, την πλάνη και την αποστασία, ιδίως
μέσα στην Εκκλησία. Δεν σε βλέπω να επιτίθεσαι, να στηλιτεύεις την επάρατη
εκκοσμίκευση. Πρόσεξε. Δεν σε κατηγορώ, δε σε καταδικάζω. Μοιράζομαι μαζί
σου την ανησυχία μου, την ταραχή μου, την απογοήτευσή μου.
Τόσα νειάτα σε ακούνε. Τόσες ψυχές σε εμπιστεύονται.
Και μπερδεύονται και ζημιώνονται ανεπανόρθωτα από τους εδώ "ποιμένες"
του εξωτερικού, που τόσο απροκάλυπτα διαφημίζουν τη διαβολική
"ενότητα" με το ψέμα, την συνύπαρξη με το σκότος. Και σου λένε,
"όλοι το ίδιο είμαστε, παιδιά του Ενός Θεού είμαστε. Μία εκκλησία είμαστε,
μία πίστη με διαφορετική έκφραση, διαφορετική οπτική γωνία." Κατά τ' άλλα,
σου λένε, "κάνουμε (τυφλή κι' αρρωστημένη) υπακοή στη προϊσταμένη μας
αρχή. ΑΡΧΗ ΩΔΙΝΩΝ. Αρχή ηδονής που απορρέει από μετέωρα βήματα μαγικού
αιφνιδιασμού πελαργών και δειλών πτηνών που δεν κάνουν ούτε για
"πούπουλα".
Και αναγνωρίζουν τον Πάπα ως "κανονικό επίσκοπο
της εκκλησίας μας, άνθρωπο της Αγίας Τριάδος, της προσευχής, της άκρας
ταπεινώσεως και αφοσιώσεως στην πνευματική, φευ, ζωή". Λες, και χαθήκαν τα
εξαίρετα Αγιοπνευματικά Παραδείγματα και Πρότυπα προς μίμηση, που έχει τόσο
απλόχερα και υπεράφθονα η Αγία Ορθοδοξία μας να παρουσιάσει.
Και σύ, να "επιδίδεσαι" σε μίαν ανέσπερη
χριστιανική φιλολογία. Σε μία πνευματική λογοτεχνία που μιλά μόνο για στείρα
ηθική, τύπου "Μιμήσεως του Χριστού" ή έστω και για Ορθόδοξη ασκητική
που ελέγχει συνειδήσεις, ευτελεί την κοσμική τη γνώση και αποκαλύπτει την
μεγάλη αγνωσία Θεού. Συνεχίζεις να μιλάς και να "παραμιλάς" για την
υπερπαρατονισμένη αγάπη του Θεού, εις βάρος της δικαιοσύνης και της Αληθείας
του Θεού. Αλήθεια, ποιόν επίσκοπο ευθαρσώς εξέτασες για την Ορθοδοξότητά του;
Θα μου πεις δεν είναι η θέση σου... Ποιά Σύνοδο επικαλέστηκες και συκρότησες
για την καταπολέμηση των φθοροποιών και δολοφονικών πλανών και αιρέσεων που
εισέβαλαν θριαμβευτικά στις ψυχές της παγκοσμίου νεολαίας που απευθύνεσαι;
Συγχώρα με, δεν ασεβώ στο πανίερο πρόσωπό σου. Τολμώ
να μιλήσω παρρησία, όπως μου επιτάσσει η συνείδησἠ μου. Για λόγους που εσύ
γνωρίζεις, φοβείσαι να τα βάλεις με το υπόκοσμο, τρομοκρατικό, Δεσποτοκρατικό
κατεστημένο. Φοβείσαι να καταδικάσεις τον Οικουμενισμό και να κατονομάσεις τον
Πατριάρχη. Δειλειάς να προτρέψεις τον Μητροπολίτη σου σε Διακοπή Μνημονεύσεως
και αρνείσαι να απομακρυνθείς από αυτή τη σύγχρονη μάστιγα της συμπορέυσεως. Δε
βρίσκεις τη δύναμη να αφοριστείς εκ μέσου αυτών όπως σε διατάζει ο Παντοκράτωρ
Κύριος.
Θέλεις να τα έχεις καλά με τους ανωτέρους σου και με
όλους. Προτιμάς να μην ταράζεις τα νερά. Να μην διακινδυνεύσεις τη θέση σου, τη
σχέση σου και την εκ του ασφαλούς εμβέλειά σου. Να είσαι καλά. Και να σε
φωτίζει ο Θεός. Έχουμε ανάγκη από ιερείς Ομολογητές και όχι ηθικοπλάστες και
κοινωνικούς αναμορφωτές. Από συστηματικούς κήρυκες και γεροντομανείς ψυχοσώστες
που αφοσιώνονται μόνο σε λόγους εναντίον των παθών και αποφεύγουν μετά τρόμου
να αποτρέψουν τη νεολαία από το Βαάλ και τα έργα των σύγχρονων Νικολαϊτών που
μισεί ο Θεός. Αυτό το Θεϊκό το μίσος δε λέει να μας βάλει σε σκέψεις, να μας
εμπνεύσει και να μας επηρρεάσει θετικά προς Αποστολική Διδαχή,
Αγιοπατερική Στάση και Ομολογία Πίστεως.
Παρασερνόμαστε από την επιδερμική, συγκινησιολογική
και πλάνα Αγαπολογία. Μπερδευόμαστε από μία θυληπρεπή, συναισθηματική διακίνηση
των αγαπητικών και ενωτικών μας τάσεων, δαιμονικών μάλλον επιδράσεων της
αφύλακτης κοινωνίας μας με ακοινώνητους, οικουμενιστές, προδότες της Πίστεως.
Μιλούμε για ΑΘέατα Περάσματα και περιφρονούμε τα θανατικά προσπεράσματα των
Αρχιποιμένων μας, τις επικίνδυνες διαβάσεις και βλάσφημες υπερβάσεις.
Σχοινοβάτες δίχως δίχτυ στον δαιμονικό ιστό του Οικουμενισμού οι εκκλησιαστικοί
μας ηγέτες, και μεις αναίσθητοι θεατές και ανενεργείς, παράλυτοι προωθητές της
απάθειας, της αδράνειας και της υποδουλώσεως στην επάρατη δεσποτοκρατία.
Η δουλοπρέπεια της σιωπής και η υποδούλωση της
ηττοπάθειας δέρνει αλύπητα το ποίμνιο που τόσο ύπουλα του πλάθουν την υποτέλεια
στους ηγουμένους που υποτίθεται αγρυπνούν υπέρ των ψυχών ημών ενώ δε τους
καίγεται καρφί το κάρφος στα μάτια τους και η κολώνα της ΔΕΗ, αλλά κοιτούν πως
να καταβροχθούν τους ανύποπτους και ανίδεους στον αισχρό ωχαδερφισμό του δήθεν "μη
κρίνετε ίνα μη κριθείτε". Για να μπορούν δηλαδή να ξεφεύγουν κάθε δίκαιη
κρίση που εντέλεται ο Κύριός μας για τους καταφρονητές, τους αιρετικούς και
βλασφήμους που συνειδητά καταπατά τους Αγίους Πατέρες, η μεγίστη Μεταπατερική
Αφεντιά τους, η οποία θα αναπληρώσει τις αποτυχίες των πρώτων, ενώ τούτοι 'δω,
ψελλίζουν υποκριτικά και παπαγαλίστικα το "Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων
ημών..."
Ποιών ευχών; Ποιών Αγίων Πατέρων που τους θεωρεί ο
Πατριάρχης όλους "θύματα του Αρχεκάκου όφεως διότι κληροδότησαν σε μας τη
διάσπαση" και δε κατάφεραν "οι ταλαίπωροι" να ενώσουν τα
διεστώτα που θα ενώσουν σίγουρα, "ντε και καλά" τούτοι οι σημερινοί
μας Οικουμενιστές, που εσείς προσκυνείτε, και λιβανίζετε και συλλειτουργείτε
μαζί τους και υποδέχεσθε με ροδοπέταλα αλλά φοβείστε να τους ελέγξετε που δεν
Ορθοδοξούν αλλά λοξοδρομούν και λοιδορούν τους μικρούς και ασήμαντους που
αγαπούν την Αλήθεια, ως "σχισματικούς", φονταμενταλιστές και
"ταλιμπάν" της Εκκλησίας.
Μη φοβάσαι, πάτερ, δεν είμαι παλαιοημερολογίτης.
Μακάρι όμως να είχαμε όλοι την ευλογημένη τους εμμονή στην Ορθόδοξη Παράδοση
και όχι στην μοντέρνα, αντίχριστη και φιλοπαπική, στη λάγνα, πορνική και
μοιχειακή ετεροζυγία των ετεροδιδασκαλούντων. Κακά τα ψέμματα, η αλλαγή του
Ημερολογίου έγινε για αισχρή χάρι και εωσφορική ευχαρίστηση του Πάπα, όχι για
δήθεν "διόρθωση των αστρονομικών ατελειών" που μας
"τσαμπουνάνε"... Οι κατά συρροήν εγκληματίες Πατριάρχες συχαίνονται
και αηδιάζουν τους Ορθοδοξούντες. Αντιπαθούν, πολεμούν και τιμωρούν τις όποιες
Ομολογίες Πίστεως, διότι κατά βάθος τρέμουν τη Διακοπή Μνημονέυσεως και τη
Θεαρχική επιτέλεση Αποτειχίσεως των Ποιμένων και των Ποιμενωμένων...
Για λόγους ενότητας, μείναμε με το Νέο, με την
επικρατούσα, κρατούσα και παρακρατούσα εκκλησία αλλά τώρα που αυτή δεν μένει
πια στα της Πίστεως, δεν "Στέκει Καλώς" αλλά τρικλίζει και ηδονίζεται
στις ένοχες αγκαλίτσες με τον Αιρεσιάρχη, δεν βλέπω να μένουμε για πολύ και
προβλέπω εφαρμογή του "κινήσω σου την λυχνίαν"...
Τώρα, τί κάθομαι και σου τα λέγω όλα αυτά,
πάτερ. Χαλάλι. Πες με φανατικό, υβριστή, σχισματικό, λέγε με ότι θέλει η
αγαπώσα καρδιά σου. Τρελλάθηκα μάλλον και δεν ξέρω τι λέω. Είναι τρέλλα σήμερα
να μην πας με τα νερά τους, να μην αναγνωρίζεις μια πανελλαδική, δεσποτοκρατική
ομάδα που επιδιώκει στυγνή, δικαιοδοσιακή και αυταρχική τυρρανία ενώ παράλληλα
"αυτοβαφτίζεται" ως έχουσα "Αποστολική Διαδοχή" και
αυτοδιαφημίζεται ως "Επίσημη Εκκλησία" και παντελώς Ακέφαλο
"Σώμα Χριστού!"
Καλά, ούτε ένας, μα ούτε μισός ιερέας,
πρωτοπρεσβύτερος, αρχιμανδίτης, πρωτοσύγκελος, δεσπότης... Ούτε ένας, κανένας
να μη βγει να καταδικάσει, όχι με λόγια, τα "μπουχτίσαμε", όχι μέ
γραπτά, τα "εμμέσαμε", αλλά με πράξεις και με έργα. Μόνο ΕΝΑΣ
Γέροντας π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς βρέθηκε σαν άλλος Πρόδρομος και στάλθηκε από το
Θεό Προφήτης στη μαγαρισμένη εποχή που ζούμε να "ξεστομίσει" το
"ουκ έξεστί σοι" στην Παναίρεση του Οικουμενισμού και οι
σιγονταροοικουμενιστές, προοδευτικοί ταγοί των αντιαιρετικών γραφείων ορμήξαν
με λύσσα πάνω του να τον κατασπαράξουν, να του ξεσκίσουν τη σάρκα και να
καταβυθίσουν τη ψυχή του στα τάρταρα της κολάσεως για το ΑγιοΣυνοδικό,
Αγιοπατερικό "Τόλμημα-Ατόπημα" της Θεοπροβλήτου Αποτειχίσεώς του.
"Οι δε εννέα" χιλιάδες, ΠΟΥ;;;
ΜΟΥΓΓΑ και τα μάτια του στραβού, να εθελοτυφλούν στο χορό του Ησαϊα με τις
παράνυφες του Οικουμενισμού και την σαχλότητα της συγχωνεύσεως και συμπορεύσεως
με την αίρεση. Ημείς δε μωροί και παλαβοί... Μάλιστα και σαλοί.
Προτιμώ τη παλαβομάρα αυτή παρά την
ανατριχιαστική ποινή της αιωνίου Ακοινωνησίας στο πυρ το εξώτερο, όταν στηθούν
θρόνοι και ζητηθούν λόγοι που δεν ενήργησα, δεν αντέδρασα, δεν ομολόγησα την
Ορθή Λατρεία αλλά προσεκύνησα τω Βάαλ... και πήρα στο λαιμό μου μυριάδες ψυχών
με το να τους λέω να μην ανησυχούν, "δε τρέχει τίποτα, μη κρίνετε το Δεσπότη..."
Το ΔΕΣΠΟΤΗ και ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΗΜΩΝ Χριστό, ποιός τον
λογαριάζει, που θα ξανά'ρθει με έναν αρχικό σκοπό προς αναζήτηση της Ορθοδοξίας
επί γης, άρα θα βρει την Πίστη στο Βόσπορο, στο Βατικανό, στο μαγαρισμένο πια
Άγιο Όρος; Ή μήπως κάτω απ' την Ακρόπολη ή στη Μονή Πετράκη; Δεν ξέρω. Ένα ξέρω
ότι σκαρτέψαμε τη Πίστη και εκμεταλλευόμαστε τα λάθη και τα πάθη του ποιμνίου
μας προς εκβιασμό, "να μη βγάλουν το σκασμό..."
"Μια φορά κι' έναν καιρό", ήταν ένας
Άγιος Πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης μα και αυτόν πήγαν να τον "παραμυθιάσουν",
να τον βγάλουν τρελλό οι συνάδελφοί του Αρχιερείς και έστειλε η ύπουλη και
ένοχη Δεσποτοκρατία ψυχιάτρους να τον εξετάσουν! Με το αζημείωτο μάλιστα και με
την προ-εξεταστική διάγνωση διπλωμένη ήδη στη τσέπη! Και μετά μας λένε για ψήφους
και "εκλογές εν Πνεύματι Αγίω..." Σταύρωσαν κυριολεκτικά δώδεκα
ακατηγόρητους, πανιερωτάτους Μητροπολίτες και τους κρέμασαν ανάποδα, γυμνούς,
στη κεντρική πλατεία της Χούντας και η σημερινή προοδευτική, χαρισματική Ανίερη
Σύνοδος "κάνει τα στραβά μάτια", στραβωμένη, θεότυφλη και θεοπάλαβη
να στέλνει στη Λάρισα "Μπεκιάρηδες" με ΜΑΤ και μπουλντοζάκια στην
Εσφιγμένου, σφιγμομετρώντας το αντίχριστο τίκι-τάκα από το μπεγλέρι του Πάπα...
(μιας και τα κομποσχoίνια απαρχαιώθηκαν πια).
Τί κι' αν ο Μέγας Άγιος Πατρο-Κοσμάς μας
προστάζει να καταριόμαστε τον Πάπα; "Ἀ πα, πα, πα, εμείς δε κάνουμε
τέτοια πράγματα, τουναντίον τον αγαπάμε, τον φιλάμε και τον τιμάμε γιατί....
"μας πάει γάντι!" Τιούτος μας πρέπει "Αρχιερεύς"
Αιρεσιάρχης!"
Έτσι κι' αλιώς οι Αρχιερείς μας και οι Οικουμενιστές
μας Πατριάρχες, αντανάκλαση δική μας είναι, πάστα δική μας από τη
"πιάτσα" μας. Καθρεφτίζουν επακριβώς τη δική μας ρηχή, ανύπαρκτη
πνευματικότητα γιατί το Άγιο Πνεύμα το "πετάξαμε στο ντουλάπι" κατά
ακριβή και "φοβερή" έκφραση του Αγίου Γέροντα π. Αθανασίου
Μυτιληναίου...
Συγχώρα με πάτερ. Ίσως σε αδίκησα και ξέσπασα σε
λάθος ιερέα. Ίσως "τα λέω στη νύφη, να τ' ακούσει η πεθερά". Δέξου τα
ταπεινά ως θυσία εσπερινή και ας τ' ακούσουνε αυτοί που ξεπουλούν τα πάντα στο
βέβηλο βωμό του Οικουμενισμού.
Είπα πολλά. Την ευχή σου. Με αγάπη Χριστού
Νικόλαος Πανταζής, Αποτειχισθείς θεολόγος,
Αυστραλία
